Pracując w oparciu o nowatorską metodę programowo – metodyczną, jaką jest sketchnoting, nie sposób „nie pochylić się” nad mistrzowskim dziełem wieszcza narodowego- epopeją „Pan Tadeusz”. „Ostatni zajazd na Litwie. Historia szlachecka z roku 1811 i 1812 we dwunastu księgach wierszem” to literacka odpowiedź Mickiewicza na podzielone i zwaśnione politycznie środowisko polskiej emigracji po klęsce powstania listopadowego.
Wizualizacji utraconej ojczyzny, jako „kraju lat dziecinnych” i odchodzącego w przeszłość świata sarmatów, służyła innowacja pedagogiczna, w której notatkę zastępuje obraz, ikona. W oparciu o myślenie wizualne łatwiej było przybliżyć uczniom kreowaną przez poetę krainę szczęśliwości, Soplicowo, jako „centrum polszczyzny”- miejsce, gdzie tradycja wiążę się z myślą o przyszłości.
Ukazanie złożonej problematyki utworu, w którym w opisy piękna natury wkrada się wciąż żywy konflikt między Soplicami i Horeszkami, było możliwe dzięki obrazowemu przedstawieniu treści. Zaangażowanie uczniów w proces tworzenia notatek graficznych pozwoliło poznać odgłosy świata wielkiej polityki, rozumiane jako nadzieje Polaków na odzyskanie niepodległości za sprawą kampanii napoleońskiej przeciw Rosji wiosną 1812 roku. Powiązanie treści z projekcją audiowizualną (film) i rysnotkami sprawiło, że konflikt zażegnany narodowo – sąsiedzką zgodą miał uświadomić uczniom zamysł poety- ocalić od zapomnienia odchodzący świat szlachecki i zbudować pomost ku czasom nowym. Wielowątkowość epopei i złożony charakter emocjonalności bohaterów, ze wskazaniem na podlegającego metamorfozie Jacka Soplicy, łatwiej było przedstawić w formie krótkich notatek jako komentarzy do rysunków postaci. Dawny zawadiaka, któremu podano czarną polewkę, Jacek Soplica w habicie księdza Robaka, jako pokorny sługa okazuje się emisariuszem narodowej sprawy, odpokutowującym grzechy młodości.
Ofiarowane przez Mickiewicza dzieło „Pan Tadeusz”- narodowa pamiątka, która miała kiedyś „ (…) zbłądzić pod strzechy (…) ” za sprawą sketchnotingu trafiła również do serc i umysłów uczniów klas: VI a oraz VIII b, VIII c. Uczniowie poznali dawne przyjemności i zwyczaje szlacheckie: polowanie, grzybobranie, spacery na łonie natury, kuligi, staropolską gościnność z suto zastawionym stołem w tle, czy prace gospodarskie podyktowane rytmem natury. Treści zdobyte tą drogą korespondowały ( w ramach korelacji międzyprzedmiotowej) z lekcjami historii opisującymi ziemskie bytowanie sarmatów na przestrzeni wieków.
Karty pracy, którymi posiłkowali się uczniowie w ramach innowacji pedagogicznej, sprzyjały zdobywaniu wiedzy, porządkowaniu informacji oraz przedstawianiu ich w kreatywny sposób tak, aby rozwijać uwagę, mowę i myślenie przy jednoczesnym kształceniu literackim.
Innowację pedagogiczną realizują: Edyta Pardo, Magdalena Janiak, Anna Wojtczak, Magdalena Komorska, Ewa Bida
