Innowacja pedagogiczna pn. sketchnoting okazała się doskonałą metodą poszukiwania odpowiedzi na pytanie, na czym polega humor zawarty w komedii Aleksandra Fredry – „Zemsta”. A było o czym z uczniami klas ósmych rozmawiać zwłaszcza, że komediopisarz zadbał, by skłonić czytelnika do śmiechu. Wszystko to za sprawą komizmu postaci, sytuacji i słowa.

Notatki graficzne, na których opiera się sketchnoting, przedstawiają pełne humoru, parodii i groteski sylwetki szlacheckich bohaterów. Rysnotki, będące formą wizualizacji zabawnych scenek rodzajowych, przyciągają uwagę uczniów i bawią. W ten sposób, zgodnie z zamysłem pisarza, ósmoklasiści poznali ludzkie ułomności w łagodnym świetle. Dzięki obrazowemu przedstawieniu treści łatwiej było zrozumieć, o co tak naprawdę toczy się spór.

Wizualizacja lektury- spektakl teatralny obejrzany drogą przekazu multimedialnego, połączenie obrazów, ikon i rysunków z klasycznym tekstem notatki, przybliżyły uczniom istotę konfliktu. Młodzi widzo-czytelnicy zrozumieli, że Rejent i Cześnik kłócą się nie tyle o mur graniczny, ile o prawo do jego naprawy. Nastawienie komediopisarza udzieliło się i samym uczniom, którzy z przymrużeniem oka traktowali, pełne niezłośliwego politowania, sylwetki bohaterów, ale również ich niedorzeczne waśnie i kłótnie.

Mistrzowski sposób przedstawienia konfliktu przez Fredrę okazał się źródłem radosnego poznania treści komedii, w czym nieocenioną rolę odegrał również sam sketchnoting, jako metoda mobilizująca myślenie wizualne u młodych odbiorców. Karykaturalne, przejaskrawione postacie, przezabawne zdarzenia- przeciwstawne dążeniom bohaterów oraz śmieszne wersje językowe- sprawiły, że uczniowie patrzyli na świat z optymizmem i uśmiechem, bo „Nie masz nic tak złego, żeby się na dobre nie przydało”.

Sketchnoting przekonał ósmoklasistów, że w „Zemście” takich sytuacji nieodparcie śmiesznych jest wiele, najlepszym tego przykładem jest scena dyktowania listu Dyndalskiemu przez Cześnika i wielokrotnie powtórzony zwrot „mocium panie”. Główni bohaterowie bardzo zabawnie się na sobie „zemścili”. Zarówno Cześnik, jak i Rejent nieświadomie przyczynili się do sfinalizowania ślubu dwojga zakochanych: Wacława i Klary. „Zemsta”, oprócz tego, że do żywego śmieszy i bawi, kończy się szczęśliwie, wnosząc do umysłów młodych odbiorców cenny ładunek zniewalającego śmiechu.

Innowację pedagogiczną realizują:

Edyta Pardo, Magdalena Janiak, Anna Wojtczak, Magdalena Komorska, Ewa Bida